سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»،  نظرات مراجع تقلید پیرامون احکام خوردن و آشامیدن که موجب بطلان روزه یا عدم آن می‌شود را منتشر می‌کند.

*اگر روزه ‏دار عمداً چيزي بخورد يا بياشامد، روزه او باطل مي‏ شود، چه خوردن و آشاميدن آن چيز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد مثل خاك و شيره درخت، و چه كم باشد يا زياد. حتي اگر مسواك را از دهان بيرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه او باطل مي‏ شود، مگر آنكه رطوبت مسواك در آب دهان به طوري از بين برود كه رطوبت‏ خارج به آن گفته نشود.

*اگر موقعي كه مشغول غذا خوردن است ‏بفهمد صبح شده، بايد لقمه را از دهان بيرون آورد و چنانچه عمداً فرو برد، روزه‏ اش باطل است و كفاره هم بر او واجب مي‏ شود.

*اگر روزه‏ دار سهواً چيزي بخورد يا بياشامد، روزه‏ اش باطل نمي‏ شود.

*احتياط واجب آن است كه روزه ‏دار از استعمال آمپولي كه به جاي غذا به كار مي‌رود، خودداري كند. ولي تزريق آمپولي كه عضو را بي حس مي‏ كند يا به جاي دوا استعمال مي‏ شود، اشكال ندارد.

*اگر روزه ‏دار چيزي را كه لاي دندان مانده است، عمداً فرو ببرد، روزه ‏اش باطل مي ‏شود.

*كسي كه مي‏ خواهد روزه بگيرد، لازم نيست پيش از اذان دندان‌هايش را خلال كند، ولي اگر بداند غذايي كه لاي دندان مانده در روز فرو مي‌رود، چنانچه خلال نكند و چيزي از آن فرو رود روزه‏ اش باطل مي‏ شود. بلكه اگر فرو هم نرود، بنابر احتياط واجب بايد قضاي آن روز را بگيرد.

*فرو بردن آب دهان، اگر چه به‌واسطه خيال كردن ترشي و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمي‏كند.

*فرو بردن اخلاط سر و سينه، تا به فضاي دهان نرسيده، اشكال ندارد، ولي اگر داخل فضاي دهان شود، احتياط واجب آن است كه آن را فرو نبرد.

*اگر روزه دار به قدري تشنه شود كه بترسد از تشنگي بميرد، مي‏ تواند به‏اندازه‏اي كه از مردن نجات پيدا كند آب بياشامد، ولي روزه او باطل مي‏ شود و اگر ماه رمضان باشد، بايد در بقيه روز از بجا آوردن كاري كه روزه را باطل مي‏ كند، خودداري نمايد و بعد هم قضاي آن روز را به جاي آورد.

*جويدن غذا براي بچه يا پرنده و چشيدن غذا و مانند اينها كه معمولاًبه حلق نمي ‏رسد، اگر چه اتفاقاً به حلق برسد، روزه را باطل نمي ‏كند. ولي اگر انسان از اول بداند كه به حلق مي‌رسد، چنانچه فرو رود، روزه‏اش باطل مي‏ شود و بايد قضاي آن را بگيرد و كفاره هم بر او واجب است.

*انسان نمي‏ تواند براي ضعف روزه را بخورد، ولي اگر ضعف او به قدري است‏كه معمولاً نمي‏ شود آن را تحمل كرد، خوردن روزه اشكال ندارد.